صفحه اصلی Proxin Potash

Proxin Potash

Tescil Belgesi

Etiket Örneği

پتاسیم (K) یک عنصر غذایی اصلی است که گیاهان آن را پس از نیتروژن بیش از هر عنصر دیگری از خاک جذب می‌کنند. گیاه باید بتواند پتاسیم مورد نیاز خود را در محیط رشد یافته پیدا کرده و به میزان کافی جذب کند.
مشخص شده است که پتاسیم فعالیت حداقل ۶۰ آنزیم مؤثر در رشد گیاه را افزایش می‌دهد.
پتاسیم برای معیارهای کیفی مانند رنگ، عطر، طعم و قابلیت نگهداری در میوه‌ها و گیاهان زینتی بسیار مهم است.
مطالعات مختلف نشان داده‌اند که گیاهانی که پتاسیم کافی دریافت نمی‌کنند دیرتر به بلوغ می‌رسند.
همچنین مشاهده شده است که پتاسیم مقاومت گیاهان مختلف را در برابر بیماری‌ها و آفات افزایش می‌دهد؛ برای مثال، در ۱۲۰۹ مورد بررسی‌شده در گونه‌های مختلف گیاهی، اثر مثبت پتاسیم بر مقاومت در برابر بیماری‌ها و آفات به‌طور متوسط ۶۵٪ بوده است.
پتاسیم نقش مهمی در انتقال آب و عناصر غذایی به اندام‌های مختلف گیاه از طریق بافت چوب (آوندهای زایلم) دارد. در کمبود پتاسیم، انتقال نیترات‌ها، فسفات‌ها، کلسیم، منیزیم و اسیدهای آمینه تحت تأثیر منفی قرار می‌گیرد.
پتاسیم در بارگذاری محصولات فتوسنتز در آوند آبکش (فلوئم) و انتقال آن‌ها به بخش‌های مختلف گیاه برای ذخیره‌سازی نیز نقش اساسی دارد.

محتوای تضمین‌شده	W/W
ماده آلی	٪5
اکسید پتاسیم محلول در آب (K₂O)	٪25
رطوبت حداکثر	٪20
بازه pH	3–5

کاربری	روش، زمان و مقدار
نشاها	مقدار بر اساس نوع خاک تغییر می‌کند. معمولاً 500–600 گرم در هر دِکار بعد از کاشت از طریق آبیاری قطره‌ای.
سبزیجات گلخانه‌ای و توت‌فرنگی	پس از کاشت. هر 1–2 هفته 500–750 گرم. در آبیاری غرقابی مقدار باید دو برابر شود.
سبزیجات فضای باز	پس از انتقال نشا: 500–1000 گرم. 2–3 بار. آبیاری غرقابی: ×2.
موز	750–1000 گرم ده روز بعد از کاشت؛ 500–750 گرم در دوره خوشه‌دهی. غرقابی: ×2.
زیتون، مرکبات، انجیر	در بهار و پاییز: 200–300 گرم به ازای هر درخت. 2–3 بار. غرقابی: ×2.
درختان هسته‌دار و دانه‌دار	بهار قبل از برگ‌دهی: 400–600 گرم؛ پاییز نیز همین مقدار. 2–3 بار. غرقابی: ×2.

محصولات مشابه